เว็บไซต์เรียนรู้เพิ่มเติม

   การฝึกทักษะการฟังภาษาอังกฤษ ถือว่าเป็นสิ่งที่สำคัญไม่น้อยไปกว่าการอ่าน และการเขียน เนื่องจากทักษะการฟังนั้นจำเป็นมากในการที่จะสนทนากับคนต่างชาติให้เข้าใจได้นั่นเอง

ในวันนี้ดิฉันก็มี ไฟล์ story เกือบ 2,000 เรื่อง มาฝากให้เพื่อนๆได้นำไปฝึกทักษะการฟังกันคะ ซึ่งทางเว็ปไซต์ E4thai.com ได้รวบรวมมาไว้ให้แล้ว ลองคลิกไปฟังกันได้เลยยย


คลิ๊กไปที่ http://www.wegointer.com/2014/11/2000-stories/

เว็บไซต์เรียนรู้เพิ่มเติม

สำหรับนักเรียนนักศึกษาที่ต้องทำการบ้านหรือเขียนรายงานภาษาอังกฤษส่งอาจารย์ บางที่ก็อาจจะไม่แน่ใจในแกรมม่าร์ของตัวเอง หรือว่าอาจจะมีคำศัพท์ที่สะกดผิดโดยไม่ได้ตั้งใจ

บทความนี้ มี “6 เว็บไซต์ตรวจทานงานเขียนภาษาอังกฤษ” เอาไว้ให้เพื่อนๆใช้ตรวจทานงานเขียนของตัวเอง หลังจากที่ตรวจทานด้วยตัวเองเรียบร้อยแล้ว เพราะอาจจะมีข้อผิดพลาดหลงเหลืออยู่นั่นเอง

คลิ๊กไปที่   http://www.wegointer.com/2015/09/online-correction/  จะรวบรวมเว็บไซต์ดี ๆ ไว้ให้คุณ

เว็บไซต์เรียนรู้เพิ่มเติม

เว็บไชต์ฝึกทักษะการฟัง ที่มีบทเรียนเยอะน่าสนใจ สามารถเลือกฟังเรื่องที่สนใจได้ตามความต้องการ เป็นเว็บไชต์ที่สามารถพัฒนาได้หลายทักษะเลยทีเดียว ภายในเว็บไซต์นี้จะมี 

  -  LISTEN (ฟังเนื้อหาที่ต้องกาาร)
  -  QUIZ 1 (ทำแบบฝึกหลังจากการฟัง)
  -  QUIZ 2 (ทำแบบฝึกหลังจากการฟัง)
  -  PDF (สามารถโหลดไฟล์เป็น PDF ได้)
  -  WORD (มีคำศัพท์ยากไว้ในบทเรียน)

นอกจากนี้ยังมี THE TAPE SCRIPT ไว้ให้ผู้ที่ต้องการอ่านและแปลความหมายอีกด้วย

ถือเป็นเว็บไซต์ที่สามารถฝึกและพัฒนาได้หลายทักษะเลยทีเดียว ใครสนใจ คลิ๊กลิงค์ด้านล่างเลย

   

http://www.listenaminute.com/

Huckleberry Finn

 Chapter 1 

Huck in Trouble

          คุณไม่รู้เกี่ยวกับตัวฉันถ้าคุณไม่ได้อ่านหนังสือเรื่อง การผจญภัยของ ทอม ซาวเยอร์ , นายมาร์ค ธเวน เขียนหนังสือเล่มนี้และมันเป็นความจริงมากที่สุด ในหนังสือเล่มนี้ โจรได้ขโมยเงินและนำมันไปซ่อนไว้ในที่ลับมากในป่า แต่ทอม ซาวเยอร์กับฉันได้สร้างมันขึ้นมา และหลังจากที่พวกเรารวย พวกเราได้รัรบเงินคนละ 6,000 ดอลล่าร์ และทองทั้งหมด 

          ในวันนั้น ฉันไม่มีบ้านหรือไปโรงเรียนเหมือนทอม และเด็กผู้ชายคนอื่น ๆ ทั้งหมดในถนนปีเตอร์เบิร์ก ป๊อปดื่มเหล้าตลอดเวลาและเขาขยับขาเข้ามาเล็กน้อย ดังนั้น เขาจึงเป็นพ่อที่ไม่ดี ไม่มันไม่สำคัญสำหรับฉัน ฉันนอนบนถนนหรือในป่า และสามารถทำอะไรที่ฉันต้องการได้ เมื่อฉันต้องการมัน มันเป็ฯชีวิตที่ดี 

          เมื่อพวกเราได้เงินเหล่านั้นทั้งหมด ทอมกับฉันจะเป็นที่รู้จักภายในชั่วครู๋ จัท แดชเชอร์ คนสำคัญในเมืองของเรา เก็บเงินของฉันไว้ในธนาคารเพื่อฉัน และเเม่ม้ายดูกลาสพาฉันไปอยู่ในบ้านของเธอ และพูดว่า "ฉันสามารถเป็นลูกชายของเขาได้" หล่อนเป็นคนดีและใจดีมาก แต่มันยากในการใช้ชีวิต เพราะฉันต้องสวมเสื้อตัวใหม่และดูดีตลอดเวลา

          ในตอนสุดท้าย ฉันสวมเสื้อผ้าชุดเก่าของแันและวิ่งหนีออกมา แต่ทอมมาหลังฉันและพูดว่า "ฉันจำเป็นต้องกลับ" แต่ฉันควรอยู่ในกลุ่มโจรนี้ ดังนั้นฉันจะกลับไป และแม่ม่ายร้องไห้และฉแันจำเป็นต้องสวมเสื้อใหม่ตัวนั้นอีกครั้ง ฉันไม่ชอบมันทั้งหมด น้องสาวของหลอ่น น้องสาววัตสัน ก็อยุ่ที่นั่นด้วย หล่อนพูดอยู่ตลอดเวลา ห้ามวางเท้าของคุณที่นี่ ฮัคลิเบอรี่ และห้ามทำแบบนั้น ฮัคลิเบอรี่ มัน่ากลัว 

          คืนนั้น เมื่อฉันขึ้นไปนอน ฉันนั่งบนเก้าอี้ริมหน้าต่าง ฉันนั่งตรงนั้นเป็นเวลานาน และฉันก็ไม่มีความสุขเลยจริง ๆแต่หลังจกาเที่ยงคืน ฉันได้ยินเสียงหมี่-ยาว หมี่-ยาว ออกไป อย่างเงียบ ๆ ฉันตอบกลับไปว่า หมี่-ยาว หมี่-ยาว ออกไป อย่างเงียบ ๆ ฉันปิดไฟและออกไปทางหน้าต่างที่ต้นไม้ ทอมซาวเยอร์ กำลังรอฉันอยู่

         พวกเราไปที่ต้นไม้ต้นสุดท้ายในสวนของแม่ม้าย ในไม่ช้าพวกเราก็อยู่บนยอดเขาอีกฝั่งหนึ่งของบ้าน ด้านล่างพวกเราสามารถมองเห็นแม่น้ำและเมืองได้ มีหนึ่งหรือสองแสงที่ยังคงสว่างอยู่ แต่ทุกออย่างเงียบไปหมด พวกเราลงมาจากยอดเขาและเจอ โจ ฮาร์เปอร์ , เบน โรเกอร์ และเด็กผู้ชายอีกสองคนหรือมากกว่าสามคน หลังจากนั้น ทอมพาพวกเขานั่งเรือไปยังสถานที่ลับแห่งนั้น ที่เป็นถ้ำลึกอยู่ข้างๆกับภูเขา เมื่อพวกเราไปถึงที่นั่น ทอมบอกเกี่ยวกับแผนการทุกอย่างให้เรารู้

        " ตอนนี้พวกเราจะมีกลุ่มโจรแค่นี้" เขาพูด และพวกเราจะเรียกมันว่า กลุ่มของทอม ซาวเยอร์ ถ้ามีใครสักคนในกลุ่มของเราเจ็บ คนอื่นจะฆ่าเขาและครอบครัวของเขา และถ้าเด็กจากในกลุ่มเล่าความลับให้คนอื่นฟัง พวกเราจะฆ่าเขาและครอบครัวของเขาด้วย

          พวกเราทั้งหมดคิดว่ามันเป็นเรื่องมหัศจรรย์ และพวกเราเขียนชื่อของพวกเราด้วยเลือกจากนิ้วของเรา ในขณะนั้น เบน โรเจอร์ พูดขึ้นว่า "ตอนนี้ แกงค์ของเราจะไปทำอะไรกัน"

          "ไม่มีอะไร" ทอม ตอบกลับ การปล้นและฆ่าตอนนี้ พวกเราหยุดคนบนถนนและพวกเราฆ่าเขา และเอาเงินกับสิ่งของจากพวกเขา แต่พวกเราสามารถปล่อยบางคนไว้ได้ ในขณะนั้นเพื่อนของพวกเขา สามารถจ่ายเงินเพื่อเเลกกับการกลับได้ พวกเขาทำอะไรกันในเรื่องราวในหนังสือเล่มนี้ 

          แต่ เบน ไม่มีความสุข "มีอะไรเกี่ยวกับผู้หญิงคนนี้มั้ย" เขาถาม พวกเราจะฆ่าเขามั้ย

          โอ้ !!   ไม่ !! ทอมตอบ พวกเราดีกับพวกเขาและพวกเราทั้งหมดรักเขา พวกเราไม่ต้องการให้ไปบ้าน

          ในขณะที่ถ้ำเต็มไปด้วยผู้หญิงและทุกคนกำลงัรอ พวกเราจะดูพวกเขาตลอดทั้งคืน

         " พวกเราทั้งหมดจะไปบ้านตอนนี้ "  ทอมพูด และพวกเราจะเจอกันใหม่ในอาทิตย์หน้า พวกเราจะฆ่าบางคนบางคนและโจรบางคนด้วย

          เบน ต้องการเริ่มในวันอาทิตย์ แต่คนอื่นไม่เห็นด้วย มันไม่ดีนักที่จะฆ่าและขโมยของในวันอาทิตย์

          เสื้อผ้าของฉํนสกปรกมากและฉันเหนื่อยมาเมื่อกลับมา ใช่ พรุ่งนี้เช้า นางสาววัตสันต้องโกรธกับฉันเพราะเสื้อของฉันสกปรก แต่ตอนนี้แม่ม่ายดูไม่มีความสุขเลย หลังจากที่พวกเราเลิกเป็นโจรเพาะพวกเราไม่ลักของผู้อื่นและพวกเราไม่ฆ่าเขา เวลาผ่านไปและฤดูหนาวก็เข้ามา เวลาส่วนมากฉันจะไปโรงเรียนและฉันเรียนการอ่านและการเขียนเล็กน้อย มันไม่ใช่เรื่องที่เลวร้าย และแม่ม่ายก็ได้ขอร้องไว้กับฉัน นางสาววัตสันมีทาษ เป็นผู้ชายแก่ ๆ ชื่อจิม เขากับฉันเป็นเพื่อนที่ดีต่อกัน บ่อยครั้งที่ฉันนั่งคุยกับจิม แต่ฉันยังคงไม่ชอบการใช้ชีวิตในบ้านและการนอนบนเตียง

          หลังจากนั้น เข้าวันหนึ่ง มีหิมะบนพื้นเล็กน้อยและด้านนอกทางหลังวสน ฉันเห็นรอยเท้าสัตว์ในหิมะ ฉันมองเเละเดินตามไปอย่างระมัดระวัง มันเป็นรอบเท้าของป๊อป

          นาทีต่อมา ฉันวิ่งลงจากภูเขาจนถึงบ้านของ จัท แดชเชอร์ เมื่อเขาปรากฏตัว ฉันร้องไห้ ฉันต้องการให่คุณเอาเงินทั้งหมดของฉันไป ฉันต้องการให้มันแก่คุณ

          เขาดูตื่นเต้น "ทำไม เกิดอะไรขึ้น"

         " ขอร้อง ท่าน เอามันไป อย่าถามฉันว่าทำไม "

          ในตอนสุดท้าย เขาพูดว่า ดี  เธอสามารถซื้อมันให้ฉํน และเขาให้ฉัน 1 ดอลล่าร์ จากนั้น ฉันเขียนชื่อของฉันลงในการะดาษให้เขา

          ในคืนนั้น เมื่อฉันขึ้นไปบนห้องของฉัน ป๊อป กำลังนั่งอยู่ที่นั่น รอฉันนะ ฉันเห็นหน้าต่างเปิดอยู่ ดังนั้นเขาเข้ามาด้านในได้อย่างไร

          เขาดูอายุเกือบจะ 50 ปี และดูแก่ ผมของหล่อนยาวและสกปรก อีกทั้งใบหน้ายังมีสีขาวซีด ดูน่ากลัว เสื้อของหล่อนเก่าและสกปรกมากด้วย และนิ้วเท้าทั้งสองข้างก็ดูกำลังจะออกมาจากรองเท้า เขามองมาที่ฉันเป็นเวลานาน จากนั้นเขาก็พูดว่า "มองเสื้อผ้าของเธอดูสะอาดสุดๆ เป็นระเบียบเรียบร้อย" และตอนนี้ เขาก็พูดว่า เธอสามารถอ่านและเขียนได้ในตอนนี้ คนที่พูดเธอควรไปโรงเรียนมั๊ย

          แม่ม่าย "ฉันเริ่ม....."

          โฮ้ !! หล่อนใช่ไหม ใช่หล่อนไหม เธอสามารถลืมเกี่ยวกับโรงเรียน ฉันไม่สามารถอ่านได้ และเเม่ของคุณก็ไม่สามารถอ่านได้ ไม่มีใครในครอบครัวของฉันสามารถอ่านก่อนพวกเขาตาย ดังนั้นใครเป็นคนคิด คุณใช่มั๊ย ออกไป !! เอาหนังสือเล่มนั้นมาอ่านกับฉัน

          ฉันเริ่มอ่านแต่เขาชนหนังสือแบะหบุดออกไปจากมือฉัน ตรงข้ามห้องฉํน ในตอนนั้นเขาตะโกน เขาร้องว่า "เธอรวยจะเป็นอย่างไร"

          "มันไม่ใช่ความจริง !!! "

          "เธอให้เงินฉัน ฉันต้องการมัน รับมันเพื่อฉันในวันพรุ่งนี้"

          "ฉันไม่มีทางรับเงินนั้น" ถาม จัท แดชเชอร์ เขาจะบอกคุณ ฉันไม่มีทางรับเงินนั้น 

          "ดี" "ให้ฉัน คุณได้อะไรในกระเป๋ษของคุณตอนนี้ เข้ามา ให้มันแก่ฉัน "

          "ฉันมีเพียง 1 ดอลลาร์ และฉันต้องการสิ่งนั้น "

          "ให้มันแก่ฉัน !! คุณได้ยินมั๊ย "

          เขาก็ให้ไป และหลังจากที่เขาพูดเสร็จเขาก็ออกไปดื่ม เมื่อเขามองออกไปนอกหน้าต่าง เขาโผล่หัวของเขาและตะโกนออกไปว่า "หยุดไปโรงเรียน  เธอรู้ไหม เธอทำอะไรลงไป"

          ในวันถัดมา เขาดื่มและอกไปหา จัท แดชเชอร์ เพื่อไปรับเงินของฉัน   จูทจะไม่ให้มันกับเขา แต่ป๊อปไมม่หยุดพยายามและยังพยายามต่อไป ฉันได้รับมา 2 หรือ 3 ดอลลาร์จากจูทเพื่อหยุดป๊อปจากการตีฉัน แต่เมื่อป๊อปมีเงิน เขาก็ไปดื่มอีกครั้งและทำให้เกิดเป็นปัญหาในเมือง เขาออกมาจากบ้านของแม่ม่ายและหล่อนโกรธและบอกเขาว่าอยู่ที่นี่ตลอดเวลา ดังนั้นป๊อปก็เริ่มโกรธ วันนึ่งเขาจับได้และพาฉันนั่งเรื่องไปตามแม่น้ำ ฉันจำเป็นต้องอยู่กับเขาในกระท่อมกลางป่าและฉันไม่สามารถออกมาได้ด้วยตัวเอง

Chapter 2

 Huck Escapes and Finds a Friend

          ส่วนใหญ่แล้วมันเป็นการเกียจคร้าน การใช้ชีวิตที่สะดวกสบาย แต่หลังจากนั้นประมาณ 2 เดือน ป๊อปเริ่มตีฉันมากเกินไปกับไม้ของเขา เขามักจะเข้าไปในเมืองอีกด้วย และในเวลานั้นเขาขังฉันไว้ในกระท่อมตลอดเวลา คร้งหนึ่งเขาได้เดินทางไปสามวันและฉันคิดว่าฉันจะไม่มีทางได้ออกไปอีกครั้ง

          เมื่อเขากลับมานตอนนั้น เขาเมาและมีอารมณ์โกรธเกี้ยว เขาต้องการเงินของฉัน แต่ จูท เเดชเชอร์ ไม่ให้มันกับเขา จูท แดชเชอร์ต้องการส่งฉันให้ไปอยู่กับแม่ม่ายอีกครั้ง ป๊อปบอกฉัน  ฉันไม่พอใจมากกับเรื่องนี้ ฉันไม่ต้องการกลับไปที่นั่นอีก 

          ดังนั้นฉันจึงตัดสินใจหลบหนีและลงไปในแม่น้ำและอาศัยอยู่ในป่าที่ไหนสักแห่ง เมื่อป๊อปบอก ฉันเริ่มที่จะตัด เจาะรูที่ผนังไม้ของกระท่อม ในไใ่กี่วัน เมื่อรูมีขนาดใหญ่ขึ้น  ฉันสามารถใช้ไม้ออกไปหลบหนีผ่านหลุมและใส่ไม้ด้านหลัง

          เช้าวันหนึ่ง ป๊อปส่งฉันลงไปในเเม่น้ำเพื่อจับปลาบางชนิดสำหรับอาหารเช้า ฉันต้องประหลาดใจอย่างยิ่ง ที่นั่นมีเรือแคนูในน้ำและไม่มีใครอยู่ที่นั่น ทันใดนั้น ฉันกระโดดลงไปในน้ำและนำเรืองเเคนูออกไปทางข้าง มันเป็นความโชคดีที่ป๊อปไม่เห็นฉัน และฉันตัดสินใจที่จะซ่อนเรือแคนูใต้ต้นไม้และใ้ชมันเมื่อฉันหลบหนี

          บ่ายวันนั้น ป๊อปขังฉันไว้ข้างในและออกไปในเมือง เขาจะไม่กลับมาในคืนนี้ ฉันคิดอย่างนั้น ดังนั้นฉันเริ่มทำงานอย่างหนักที่รูของฉัน เร็วนี้ ๆ ฉันสามารถออกไปได้จากทางนั้น และฉันก็จะพาอาหารและเครื่องดื่มและปืนของป๊อปลงเรือแคนูไปด้วย หลังจากนั้นฉันนำไม้กลับมาวางเหมือนเดิมเพื่อซ่อนรูเอาไว้ จึงเอาปืนและเข้าไปในป่า ฉันยิงหมูป่าและนำมันกลับมาที่กระท่อมของฉัน ถัดไป ฉันจะทำลายประตูด้วยขวาน ฉันนำหมูเข้าไปในกระท่อมและวางเลือดของมันบางส่วนบนพื้น จากนั้นฉันวางหินก้อนใหญ่บางส่วนในกระสอบและดึงมันออกไปอยู่ด้านหลังของฉันเพื่อไปที่แม่น้ำ ในที่สุด ฉันเอาเลือกบางส่วนและบางส่วนของผมที่ขวนเล็กน้อย ฉันทิ้งขวานไว้ที่มุมของกระท่อมและเอาหมูลงไปในเเม่น้ำ

         " พวกเขาจะไม่รุ้ว่ามันเป็นเพียงหมูเท่านั้นที่อยู่ในแม่น้ำ" ฉันพูดกับตัวเอง พวกมันจะต้องคิดว่ามันเป็นฉัน

          จากนั้นฉันก็เอาเรือแคนูและเดินลงไปในเเม่น้ำเพื่อไปเกาะของเเจ็คสัน โดยจากนั้น มันเริ่มมืด ดังนั้นฉันจึงซ่อนเรืองเเคนูใต้ต้นไม้บางต้นและได้หลับไป

          หลังจากแปดโมงตรง เมื่อฉันตื่นขึ้นมาในเช้าวันถัดไปและดวงอาทิตย์สูลบนท้องฟ้า ฉันรู้สึกอบอุ่นและสะดวกสบาย และฉันไม่ต้องการอะไรไปมากกว่านี้อีกแล้ว ทัใดนั้น ฉันได้ยินเสียงดังขึ้นจากแม่น้ำ ฉันมองผ่านต้นไม้อย่างระมัดระวัง และฉันเห็นเรือที่เต็มไปด้วยผู้คน นั่น !! ป๊อป , จูท แดชเชอร์ , ทอม ซาวเยอร์ และป้าพอลลี่ของเขา และซิท น้องชายของเขาและอื่น ๆ อีกมากมาย พวกเขากำลังมองหาร่างของฉันในแม่น้ำ ฉันเฝ้าดูพวกเขา แต่พวกเขาไม่เห็นฉํน และในที่สุดพวกเขาก็ไปทางอื่น  ฉันรู้ว่าไม่มีใครที่กำลังไปจะกลับมาและมองหาฉันอีกครั้ง ฉันพบสถานที่ที่ดีใต้ต้นไม้เพื่อการนอนหลับและวางสิ่งของของฉัน จากนั้นฉันจับปลาและทำอาการ มันมากกว่าไฟไหม้ 

          ฉันอาศัยอยู่แบบนั้นเป็นเวลาสามวัน และได้ตัดสินใจดูรอบ ๆ เกาะ ดังนั้นฉันจึงเข้าไปในป่า มันเป็นเกาะของฉัน ฉันคิดว่า ฉันคนเดียวที่อยู่บนเกาะนี้

          ทันใดนั้น ตอนนี้ด้านหน้าของฉัน ฉันเห็นไฟ และมันยังคงมีควัน ที่นั่นมีบางคนอยู่บนเกาะของฉัน ฉันไม่รอ ฉันกลับและกลับไปตรงไป แต่ฉันไม่สามารถหลับได้ หลังจากเวลานั้น ฉันพูดกับตัวเองว่า "ฉันไม่สามารถมีชีวิตอยู่แบบนี้ได้" ฉันต้องพบใครคนนั้น มันเป็นใคร !!

          ฉันเคลื่อนเรือแคนูของฉันไปตามแม่น้ำอย่างเงียบ ๆ ภายใต้ความมืดของต้นไม้ และแล้วฉันหยุด ท่ามกลางต้นไม้ ฉันสามารมองเห็นแสงไฟ ความกลัวทำให้ฉันออกจากเรือเเคนูของฉันและไปอยู่ใกล้ ๆ นั่น ผู้ชายที่พูดโกหกว่าไฟกำลังมา  ทันใดนั้นเขานั่งขึ้นลงและฉันเห็นว่า มันคือ จิม ทาสของนางสาววัตสัน ฉันมีความสุขจริง ๆ ที่เจอเขา "สวัสดี จิม " ฉันร้องไห้และกระโดดออกจากหลังต้นไม้

          จิมลดเข่าลงไป "ขอร้องอย่าทำให้ฉันเจ็บปวด" เขาร้องไห้ "ฉันรู้สึกดีให้คนที่ตายแล้วเสมอ"

          "มันเป็นสิ่งที่ถูกต้อง"    "จิม  ฉันยังไม่ตาย" ฉันพูด แต่ทำไมเธอมาอยู๋บนเกาะนี้ ฉันถาม

         " ดี ฮัค" เขาเริ่ม "ในอดีต นางสาววัตสันต้องการที่จะขายฉัน ชายคนหนึ่งเข้ามาในเทืองและบอกนางสาววัตสันว่าเขาต้องการซื้อฉันเงิน 800 ดอลล่าร์ หล่อนไม่สามารถปฏิเสธได้ ดังนั้น ฉันจึงวิ่งออกมา ฉันวิ่งลงในแม่น้ำเพื่อซ่อนตัว" "แต่ทุกคนในเมืองนั้น เขาพูดกันว่า เธอตายเเล้ว" ฮัค ฉันต้องรอเป็นเวลาทั้งวันเพื่อหลบหนี เมื่อมันมืด ผมได้ไปยังเรือใหญ่และซ่อนตัวอยู่ เมื่อเรามาใหล้เกาะนี้ ฉันจึงกระโดดลงไปในน้ำและว่ายน้ำทันที

          จิมเล่าเรื่องราวของเขาเสร็จแล้ว พวกเราทั้งคู่แบกทุกอย่างของเขาเข้าไปในถ้ำและซ่อนเรือแคนูใต้ต้นไม้บางต้น  พวกเราจะอยู่ในนี้ตลอดเวลา เพราะหลังจากนี้ ฝนกำลังมา มันเป็นฝนสำหรับวัน และแม่น้ำได้สูงขึ้นและสูงขึ้น ทุกสิ่งจะลงมาในแม่น้ำและในคืนหนึ่งมีบ้านเล็ก ๆ ที่ทำด้วยไม้เล็ก ๆ ที่พูดครึ่งหนึ่งบนข้างมัน พวกเราไปเอาเรือเเคนูออกมาและไปดู ผ่านหน้าต่าง พวกเราสามารถมองเห็นเตียง เก้าอี้เก่า ๆ สองตัว และเสื้อผ้าเก่า ๆ เล็กน้อย นั่นเป็นบางสิ่งที่ผิดในมุมและพวกเราคิดว่า ดูเหมือนผู้ชาย จิมต้องการจะไปดูให้เห็น แต่เขาพูดว่า "เขาตายแล้ว"  มีบางคนยิงเขาจากด้านหลัง มองไม่เห็นหน้าของเขา ฮัค  มันน่ากลัว

          ฉันไม่ต้องการจะเห็นหน้าของผู้ชายที่ตาย ดังนั้นฉันไม่มอง พวกเราจะเอาเสื้อเก่า ๆ และบางสิ่งเล็กน้อย และเดินทางกลับไปที่ถ้ำของพวกเราบนเขา

          อีกคืนหนึ่ง เมื่อพวกเราได้ออกไปตามหาสิ่งที่อยู่ในแม่น้ำ พวกเราพบแพ มันทำด้วยไม้ที่ดี แข็งแรง และโดยรอบ 4 เมตรถึง 5 เมตร "นี่อาจจะมีประโยชน์" ฉันพูดกับจิม ดังนั้น พวกเราดึงมันกลับไปยังเกาะที่อยู่หลังเรือแคนูและผูกมันขึ้นใต้ต้นไม้

Chapter 3

 Huck and Jim Travel South

          สำหรับในบางวันที่ทุกอย่างก็เดินไปอย่างเงียบ ๆ แต่พวกเรารู้สึกเบื่อ พวกเราต้องการรู้ว่าเกิดอะไรขึ้นในเมืองนั้น และดังนั้นฉันจึงตัดสินใจที่จะไปและค้นพบ จิมพูด  "ทำไมคุณไม่สวนใส่ชุดเก่าและหมวกที่พวกเราพบในบ้าน" คนอื่นจะไม่รู้ว่าเป็นคุณ ในขณะนั้น พวกเขาจะคิดว่าคุณคือผู้หญิง และดังนั้นฉันก็จะทำ

          หลังจากที่มืดแล้ว ฉันได้เข้าไปในเรือแคนูและเดินขึ้นไปตามแม่น้ำไปที่ด้านล่างสุดของเมือง ดังนั้น ฉันทิ้งเรือแคนูและไปด้วยเท้า ก่อนหน้านั้นเป็นเวลานาน ฉันมาถึงบ้านเล็ก ๆ ที่ว่างเปล่า ตอนนี้มันมีเเสงไฟเปิดอยู่ และเมื่อฉันมองผ่านไปทางหน้าต่าง ฉันเห็นผู้หญิงคนหนึ่งอายุน่าจะประมาณ 40 ปี หล่อนเป็นคนแปลกหน้า และนั่นก็เป็นสิ่งที่ดี เพราะว่าหล่อนไม่รู้จักฉัน ดังนั้นฉันเคาะประตู ฉันต้องจำว่าฉันเป็ฯผู้หญิง เขาบอกกับตัวเอง

          ผู้หญิงคนนั้นเปิดประตู "เข้ามาด้านในสิ" หล่อนพูด หล่อนมองมาที่ฉันด้วยสายเล็ก ๆ ใส ๆ ของเขา "คุณชื่ออะไร" หล่อนถาม

          "ซ่าร่า วิลเลี่ยม" ฉันตอบ  "ฉันกำลังไปหาลุงของฉันในข้างนอกเมือง แม่ของฉันป่วย คุณจะเห็นและหล่อนต้องการความช่วยเหลือ"

          เยี่ยม !!  "คุณไม่สามารถไปที่นั่นได้ด้วยตนเองในตอนนี้ มันมืดมาก สามีของฉันจะกลับบ้านในอีกหนึ่งชั่วโมง รอเขา และเขาจะเดินไปกับคุณด้วย"

          และหลังจากนั้นหล่อนเริ่มบอกฉันเกี่ยวกับปัญหาทั้งหมดของเธอ ฉันเริ่มเบื่อกับทุกสิ่งที่หล่อนพูดตั้งแต่แรก หล่อนพูดบางสิ่งเกี่ยวกับ ป๊อปและการฆาตรกรรมของฉัน

          "ใครเป็นคนทำ"  ฉันถาม

          "ดี !!"  หล่อนตอบ "บางคนพูดกันว่า ฟินน์ คนแก่ ๆ ทำมันด้วยตัวเขาเอง คนอื่นคิดว่ามันเป็นทาสของคนที่วิ่งในคืนนั้น ชื่อของเขาคือ จิม พวกเขาจะให้เงิน 300 ดอลล่าร์ กับทุกคนที่พบเขาและพวกเขาจะให้ 2,000 ดอลล่าร์ สำหรับคนแก่ที่ชื่อ ฟินน์ เขาเมาและออกจากเมืองกับคนแปลกหน้าสองคน ผู้คนส่วนใหญ่คิดว่าเขาฆ่าลูกชายของเขาและเขากำลงัจะกลับมาในอีกหนึ่งวัน และได้รับเงินทั้งหมดของ ฮัค ฟินน์ "

          "และเกี่ยวอะไรกับทาส"  ฉันถาม

          โอ้ !! "พวกเขาจะจับข้าเร็ว ๆ นี้ ผู้คนต้องการ 300 ดอลล่าร์ ฉันคิดว่า เขาอยู่บนเกาะของแจ็คสัน เธอรู้ไหม ฉันเคยเห็นควันที่นั่น สามีของฉันไปกับเพื่อนของเขาสองคนและพวกเขากำลังไปที่นั่นด้วยกันในต่อมาในคืนนี้"

          เมื่อฉันได้ยินแบบนั้น มือของฉันก็เริ่มสั่น ผู้หญิงคนนั้นมองมาที่ฉันอย่างประหลาดใจ แต่แล้ว หล่อนก็ยิ้มแล้ะพูดด้วยจิตใจที่ดี "คุณบอกว่าชื่อของคุณคืออะไรนะ ""เอ็ม เมรี่ วิลเลี่ยม" โอ้!! หล่อนพูด "ฉันคิดว่ามันคือ ซ่าร่า"

          เยี่ยม ! "ใช่ " "มันคือ ซ่าร่า เมรี่ วิลเลี่ยม บางคนเรียกฉันว่า ซ่าร่า และบางคนก็เรียกฉันว่า เมร่ี อย่างที่คุณเห็น"

          โอ้ ! ที่พวกเขาทำ หล่อนยิ้มอีกครั้ง เข้ามาตอนนี้ "ชื่อจริงของคุณคืออะไร "    " บิล บ๊อบ" ฉันรุ้ว่าเธอไม่ใช่ผู้หญิงจริง ๆ 

          ดังนั้นแล้วฉันได้บอกเรื่องเขาอีกเรื่องหนึ่ง มันต่างชื่อและฉันพูดว่า ฉันจะวิ่งออกไป หล่อนพูดว่า หล่อนจะไม่บอกคนอื่น และให้อาหารฉันเล็กน้อยก่อนที่ฉันจะจากไปแล้ว  ฉันเร่งรีบที่จะกลับไปยังเกาะกับจิม

          เร็ว !! จิม !! ฉันร้องไห้ เขากำลังเดินขึ้น พวกเขากำลังมารับเรา

          พวกเราได้ออกเเพเร็วที่สุดเท่าที่จะเร็วได้ วางทุกสิ่งของเราบนมัน พยายามทำให้เรือแคนูอยู่ด้านหลัง และย้านออกมาสู่แม่น้ำ  เมื่อมันเริ่มได้รับแสง พวกเราซ่อน เมื่อมันมืดอีกครั้ง พวกเราเดินทางต่อ ในคืนที่ห้า พวกเราผ่านถนนหลุยส์ และพวกเราตัดสินใจที่จะลงไปที่ไคโร ใน อิลลินอยส์ ขายแพที่นั่นและเอเรือที่ โอฮิโอ พวกเขาไม่มีเพใน โอฮิโอ

          พวกเรานอนหลับให้มากที่สุดในวันนั้นและพวกเราจะเริ่มออกเดินทางของเราอีกครั้งเมื่อมันมืดค่ำ หลังจากที่บางครั้งพวกเราเห็นแสงบนอิลลินอยส์ ข้างแม่น้ำ  และจิมได้ตื่นเต้นมาก  เขาคิดว่ามันเป็น ไคยิโร จิมได้มีเือแคนูพร้อมและฉันอยากไปในนั้นเพื่อจะมองแสงเหล่านั้น แต่มันไม่ใช่ ไคยิโย

          หลังจากนั้น พวกเราลงไปในแม่น้ำ มันมืดมากในคืนนั้นและมันไม่ง่ายที่จะเห็นที่ที่พวกเรากำลังจะไป  ทันใดนั้น  เรือกลไฟลำใหญ่เข้ามาที่พวกเราอย่างรวดเร็ว แต่ไม่กี่นาทีมันก็อยู่เหนือพวกเราเรียบร้อยแล้ว  จิมและฉันกระโดดลงจากแพไปในน้ำ เรือชนเเพและพุ่งตรงขึ้นแม่น้ำ

          เมื่อฉันขึ้นมาจากน้ำ ฉันไม่สามารถมองเห็นจิงได้ว่าอยู่ที่ไหน ฉันเรียกชื่อเขาออกไปครั้งแล้วครั้งเล่า แต่ไม่มีคำตอบ เขาตาย ฉันคิด ฉันว่ายน้ำขึ้นข้างแม่น้ำและออกไปอย่างช้า ๆ ฉันเห็นว่าฉันอยู่ใกล้กับบ้านไม้เก่า ๆ หลังใหญ่ ทันใดนั้น สุนัขจำนวนมาก โกรธมาก กระโดดออกมาที่ฉัน  พวกมันทำเสียงที่น่ากลัวและมีบางคนเรียกมาจากบ้าน "ใครอยู่ที่นั่น" 

          "จอร์จ   แจ็คสัน" ฉันตอบอบ่างรวดเร็ว ฉันได้ตกลงจากเรือในแม่น้ำ 

          " เยี่ยม " คนที่อยู่ในบ้านนั้นเป็นคนใจดีมาก และเขาพาฉันเข้าไปข้างใน และให้เสื้อใหม่แก่ฉันและอาหารที่ดี  ฉันบอกเขาว่ารอบครัวของฉันตายหมดแล้ว ดังนั้นเขาจึงพูดว่า  ฉันสามารถอยู่กับเขาเท่าที่ฉันต้องการ ที่นั่นมันเป็นบ้านที่สวยงามและมีอาหารที่ดี ดังนั้นฉันจึงพักอยู่ที่นั่น

          ไม่กี่วันผ่านมา หนึ่งในทาสในบ้านมาหาฉันและพูดว่า "มากับฉันด้วยกัน พวกเราลงไปที่ต้นไม้บางต้นริมแม่น้ำ" ในที่นั่น เขาพูดและกลับออกไป

          บนพื้น ฉันพบผู้ชายคนหนึ่งนอนหลับอยู่ เขาคือ จิม  ฉันยินดีจริง ๆ ที่ได้เจอเขา เมื่อเรือกลไฟชนเเพ จิมบอกฉันว่า เเพไม่แตก จิมว่ายน้ำตามหลังมันและจับมัน แล้วเขาก็เริ่มมองมาที่ฉัน

          พวกเราตัดสินใจจากไปอีกสักครั้ง มันเป็นสิ่งที่ถูกต้องที่อาศัยอยู่ใน้บานสำหรับชั่วขณะหนึ่ง แต่คุณรุ้สึกอิสระมากกว่าและง่านและสะดวกสบายบนเเพ

Chapter 4

 The Duck and The King

          สองหรือสามวันคืนผ่านไปและไม่มีอะไรเกิดขึ้นมาก พวกเราดินทางในเวลากลางคืน เมื่อมันมืดและทุกคนกำลังนอนหลับ พวกเราไม่ต้องการให้ทุกคนเห็นจิมและถามคำถามเกี่ยวกับเขา
         จากนั้นในเช้าวันหนึ่งหลังจากที่มันเป็นแสง ฉันพบเรือแคนูลำเล็ก ๆ ดังนั้นฉันจึงรีบนำมันมาและทำความสะอาดข้างเเม่น้ำ ฉันมองไปรอบ ๆ ทันใดนั้น มีชายสองคนวิ่งผ่านต้นไม้
        "ช่วยด้วย" "ช่วยด้วย " เขาร้อง มีผู้ชายและสุนัขพยายามที่จะจับเรา แต่พวกเราไม่ได้ทำอะไรผิด
         ชายคนหนึ่งอายุประมาณ 70 ปี ละอีกคนประมาณ 30 ปี พวกเขาทั้งคู่ดูแก่ เสื้อผ้าสกปรก ฉันบอกพวกเขาว่าพวกเขาจะมาพร้อมกับฉัน และเราจะวิ่งกลับไปที่เรืออย่างรวดเร็ว

         กลับไปบนแพที่พวกเราคุยกันในเวลานั้นและชายหนุ่มพูด เพื่อนของฉัน ฉันคิดว่า .ฉันสามารถบอกคุณเกี่ยวกับความลับของฉันได้ในตอนนี้ ฉันพร้อมแล้ว" คูค "ปู่ของฉันเป็นลุฏชายของดูคแห่งเมืองบริดย์วอเตอร์ แต่เขาออกจากประเทศอังกฤษและมาที่อเมริกา เมือ่ดูคแก่และตาย น้องชายของปู่ของฉันได้ขโมยทุกสิ่งไปและทำให้ตัวเองเป็นดูคแห่งบริดย์วอเตอร์"

          เยี่ยม พวกเราทุกคนเศร้ามากสำหรับเื่อนของเรา ดูค แต่เขาบอกว่า ฉันจะมีความสุขมาก ถ้าคุณทำสิ่งนั้นเพื่อฉัน นำอาหารมื้อค่ำมาให้ฉัน

          ดังนั้นพวกเราทำสิ่งนั้นให้เขา และเขาก็ชอบมัน แต่ชายแก่พูดเบา ๆ และเขาดูไม่มีความสุขด้วย หลังจากเวลานั้นเขาพูดว่า เธอรู้  บริดย์วอเตอร์ ฉันด้วย มีความลับ  และเขาก็เริ่มร้องไห้

          "คุณหมายถึงอะไร" ดูคถาม  "ความลับอะไรของคุณ"

          และหลังจากที่ชายแก่บอกกับเราว่าเขาเป็นลูกชายคนแรกของกษัตริย์แห่งเมืองฝรั่งเศษจริง ๆ เขาถามพวกเราทั้งหมดเพื่อคุกเข่าลงไป เมื่อพวกเราพูดกับเขา พวกเราสามารถเรียกเขาว่าพระมหากษัตรย์ของคุณด้วย  เพื่อให้เป็นสิ่งที่พวกเราทำ และพวกเราทั้งสองมีความสุขแน่นอน ฉันรู้ว่า พวกเขาไม่ใช่ ดูคและกษัตรย์จริง ๆ แต่ฉันไมได้บอกจิม มันจะดีที่สุดถ้าทุกคนมีความสุข เมื่อเธออยู่ด้วยกันบนเเพ

          พระมหากษัตรย์และดูคตา่งสนใจในตัวจิงเป็นอย่างมาก  "เขาเป็นทาสใช่มั๊ย" พวกเขาต้องการที่จะรู้ "เขากำลงัหนีใช้มั๊ย"

          ฉันต้องบอกบางสิ่งกับเขา ดังนั้นฉันจึงพูดว่า จิมเป็นลุงของฉัน กำลังพาฉันไปหาครอบครัวที่เมืองนิวออเลียนสกัน

          ดี ! "พวกเราจะเดินทางลงไปทางแม่น้ำกับเธอ" นั่นเป็นคำพูดของพระมหากษัตริย์  พวกเราจะมีเวลาที่ดีด้วยกัน

          ดังนั้นพวกเราทั้งสี่ลงไปในเเม่น้ำ แต่จิมและฉันไม่ชอบผู้ชายคนนั้น พวกเขาดื่มเหล้าตลอดเวลาและวางแผนที่จะนำเงินของทุกคนออกจากไปในเเต่ละเมือง มันถูกต้องแล้วที่นำไก่หรือบางสิ่งไปด้วย หากคุณหิว แต่ชสยคนนี้เป็นคนไม่ดีจริง ๆ จิงและฉันตัดสินใจออกไปจากพวกเขาทัรทีที่พวกเราทำได้ มันไม่ใช่เรื่องง่ายเลยเพระพวกเขาต้องการอยู่กับเขาตลอดเวลา

          ในเช้าวันหนึ่ง พระมหากษัตริย์ออกไปในเมืองแลละบอกพวกเราให้รอเขา  พวกเรารอตั้งแต่เช้าและเขาก็ไม่ได้กลับมา  ดังนั้น ดูคและฉันได้ออกไปในเมืองเพื่อตามหาเขา พวกเราตามหาเขาจนบ่ายและในที่สุด พวกเราก็พบเขาในบาร์ เขากำลังดื่มเหล้าและหลังจากที่เขาและดูคเริ่มต่อสู้กันเพื่อเงินจำนวนหนึ่ง

           ตอนนี้พวกเราสามารถหลบหนีจากพวกเขาได้ ฉันคิดหันหลังและวิ่งกลับไปที่แม่น้ำ เร็วเข้า !! จิม !! ฉันตะโกนเรียก มันเป็นเวลาท่เราจะไป แต่ที่นั่นไม่มีคำตอบกลับ จิมไม่ได้อยู่ที่นั่น 

          ฉันวิ่งเข้าไปในป่า ร้องและตะโกนเรียกชื่อ จิม แต่ก็ยังคงไมมีการตอบกลับมา

          จากนั้นเด็กผู้ชายคนหนึ่งมาถึง "คุณเห็นทาสมั๊ย " ฉันถามเขา และฉันอธิบายเกี่ยวกับจิม

          "ทำไม" "ใช่" เด็กผู้ชายตอบกลับ เขาคือทาสที่กำลังหลบหนี ฉันได้ยินเรื่องราวทั้งหมดเกี่ยวกับมันในเมือง ครอบครัวเรียกว่า เฟลป์ส และเป็นเขานตอนนี้ ชายแก่ในบาร์บอก นายเฟลป์ส ที่เป็นทาสที่หลบหนีอยูุ่บนเเพในเเม่น้ำ เขาพูด เขาไม่มีเวลาพาทาสกลับไปด้วยตัวของเขาเอง ดังนั้น เฟลป์ส ให้เงิน 40 ดอลล่าร์ แก่เขาและพวกเราลงไปและจับทาสในบ่ายนี้ นาย เฟลป์ส กำลังพาเขากลับไปหาเจ้าของของเขา และพวกเราได้รับ 300 ดอลล่าร์ สำหรับเขา

          ฉันรู้ว่าชายทั้งสองคนนี้เป็นคนไม่ดี ฉันถามเด็กชายว่า เฟลป์ส อยู่ที่ไหน และเขาได้บอกว่า มันเป็นบ้านหลังใหญ่ สีขาว มีทางเล็ก ๆ ลงไปที่แม่น้ำ

          ฉันเริ่มวางแผนเพื่อนำตัวจิมกลับมา ก่อนอื่น  ฉันต้องทำแพและไปหาเกาะเล็ก ๆ  ฉันจะซ่อนแพไว้ใต้ต้นไม้และนอนที่นั่น ก่อนที่มันจะสว่าง  ฉันลงไปในแม่น้ำในเรือแคนู เมื่อฉันคิดเสร็จ ฉันอยู๋ใกล้กับที่ของ เฟลป์ส ฉันหยุดและออกจากเรือแคนูและขึ้นไปที่บ้าน ทันใดนั้น สุนัขจำนวนมากก็วิ่งอกมา พวกเขามาจากที่อื่นและพวกเขาทำจมูกน่ากลัว

          ผู้หญิงอายุราว ๆ 50 ปี วิ่งลงมาจากบ้าน กับเด็กตัวเล็ก ๆ ข้างหลังหล่อน หล่อนมีใบหน้าที่ยิ้มตลอดเวลา และหล่อนเรียกฉันโดยยดแขนแะร้องเรียก "มันเป็นคุณ ในที่สุดก็ไม่ใช่มัน"

          ฉันไม่สามารถหยุดคิดได้   "ใช่ แม่"   ฉันพูด

          ดี ! "อะไรที่เอาเธอไปแสนนาน พวกเราคิดว่าเธอจะกลับมาเมื่อ 2 วันที่ผ่านมา ลองของเธอ เฟลป์ส ไปในเมืองทุกวันเพื่อตามหาเธอ เขาอยู่ที่นั้นตอนนี้ แต่เขาจะกลับมาเร็ว ๆ นี้ " หล่อนหยุดพูดและฉันไม่สามารถบอกหล่อนได้ที่หล่อนความผิด บอกเราเกี่ยวกับเขาทั้งหมด หล่อนร้องไห้ "บอกฉันทุกสิ่งเถอะ"

          ฉันรู้ว่าหลังจากที่บอกหล่อน เขาจะร้องไห้ เขาอยู่ที่นี่ เร็ว ๆ ซ่อนเร็ว และผลักฉํนเข้าไปในบ้านและซ่อนหลังประตู จากนั้นสามาของหล่อนก็เข้ามา และหล่อนถามเขา "เขาได้มาไหม"

          "ไม่ " สามีของหล่อนตอบ

           "นั่นดู " หล่อนตะโกน และหลังจากนั้น หล่อนดึงฉันออกมาจากหลังประตู

          "ทำไม นั่นใคร "  เฟลป์ส ร้องถามอย่างประหลาดใจ

          "มันเป็น ทอม ซาวเยอร์" หล่อนหัวเราะ

Chapter 5

 The Plan to Free Jim

          เมื่อฉันได้ยินอย่างนั้น ฉันเกือบจะตกลงบนพื้น แต่มันก็ถือว่าเป็นความโชคดีชั้นใหญ่ มันเป็นเรื่องง่ายสำหรับฉันที่จะเป็น ทอม ซาวเยอร์ เพราะทอมเป็นเพื่อนที่ดีที่สุดของฉัน เขาและซิทน้องชายของเขาอาศัยอยู่กับป้าพอลลี่ ในถนนปีเตอร์เบิร์ก และฉันรู้เกี่ยวกับพวเขาทุกอย่าง ตอนนี้ฉันได้รู้ว่าป้าพอลลี่มีน้องสาว คนที่เป็นนางเฟลป์ส หล่อนและสามีของเธอ คือลุงแซลลี่  ของทอมและป้า ซิล่า และทอมกำลังลงมาจากทางใต้ โดยเรือเพียอยู่กับพงกเขาสำหรับกัด

           พวกเราทั้งหมดนั่งพูดคุยกันและฉแันจะตอบคำถามทั้งหมดของพวกเขาเกี่ยวกับครอบครัวซาวเยอร์ ฉันรู้สึกดี มีความสุขจริง ๆ เกี่ยวกับสิ่งนี้ ฉันได้ยินเสียงเรือในเเม่น้ำ ทอม จะอยู่ในเรือลำนั้น ฉันคิดแบบนั้น และเขากำลงัเดินมาที่นี่และเรียกชื่อของเขาออกไปกอ่นที่ฉันจะหยุดเขา ฉันมีความต้องการที่จะไปเจอเขา

          ดังนั้นฉันบอกนาย เฟล์ปส ว่า "ฉันจะไปในเมืองเพื่อรับกระเป๋าของฉันที่ท่าเรือ ฉันจะไปทางถนนเพื่ให้รวดเร็วขึ้น" และก่อนที่ฉันจะไปถึงครึ่งทางกอ่นถึงเมือง ที่นั้นมา ทอม ซาวเยอร์ กำลังตามมา

          เมื่อฉันเห็นเขา ปากของเขาเริ่มเปิดและดูเหมือนมีหน้าซีด "คุณตายแล้วหรือยัง" เขาถาม ทุกคนบอกว่าคุณเป็นฆาตกร

          "ฉันยังไม่ตาย" ฉันพูด แต่ฟัง.... ฉันบอกเขาเกี่ยวกับการผจญภัยของฉัน และทอมรักทุกสิ่งนี้ ในตอนนั้น ฉันบอกเขา เกี่ยวกับ เฟล์ปส  และพวกเขาคิดว่าฉันเป็น ทอม ซาวเยอร์ พวกเราทำอะไร ฉันถามเขา

          ทอมคิดสำหรับเรื่องราว จากนั้นเขาพูดว่า "ฉันรุ้" เธอนำกระเป๋าของฉันและพวกเขาพูดคือเป็นของเขา ฉันจะมาที่บ้านอีกครั้งในอีกครึ่งชั่วโมง

          "แน่นอน" ฉันพูด แต่ที่นั่นมีสิ่งอื่นด้วย เธอรูู็ว่า จิมเป็นทาสของชายแกวัตสัน คนที่วิ่งหนีไป "เยี่ยม" เขาเป็นนักโทษอยู่ที่นี่ และฉันกำลังจะช่วยพาเขาหนี

          จิม ? ทอมพูด แต่เขา.... หลังจากนั้นเขาหยุดคิดและไตร่ตรอง "ใช่" ฉันจะช่วยด้วย ฉันจะวางแผนให้ดี เขามองเเบบตื่นเต้นมาก

          ดังนั้น ฉันจึงแบกกระเป๋ากลับไปที่บ้าน และทอมก็กลับมาในครึ่งชั่วโมงต่อมา เขาเคาะประตูและเมื่อป้าเเซลลี่ เปิดประตู เจาพูดว่า เขาคือ ซิท น้องชายของ ทอม เขาต้องการไปเจอเขาเพื่อที่จะทำให้ป้าแซลลี่ที่รักของเขาประหลาดใจ เขาพูด

          ดี ป้าเเซลลี่ ขอร้องที่จะพบทอมและซิท หล่อนคิดว่ามันคงน่าจะมหัศจรรย์มาก หล่อนและป้าซิล่า ช่างเป็นคนดีจริง ๆ 

          มันเป็นแผนการที่ดี เขาพูดเมื่อฉันพูดเสร็จ  แต่มันง่ายเกินไป มันเป็นการหนีจริง ๆ เหมือนกับการผจญภภัยในหนังสือจริง ๆ ดังนั้นพวกเราต้องการให้บางสิ่งยกขึ้นและอันตราย ตอนนี้  ฟังเพรื่องนี้ 

          ดังนั้นเขาบอกกับฉันว่าแผนของเขา  ฉันรู้ว่ามันจะเป็นสิ่งที่ดีเพราะแผนของทอมมักจะบ้าและน่าตื่นเต้น

          พวกเราแน่ใจว่าจะสนุกกับแผนการนี้ เรารู้ว่าจิมถูกขังไว้ในกระท่อมนอกบ้าน ทุกคืนได้ออกทางหน้าต่างห้องนอนของเราและขุดหลุมไว้ใต้ผนังของกระท่อม มันต้องใช้เวลาหนึ่งสัปดาห์และมันก็ทำงานอย่างหนัก  พวกเราคุยกับจิมอย่างลับ ๆ เเละบอกเขาเกี่ยวกับแผนการ และเขาก็ยินดีจริง ๆ

          พวกเราเขียนจดหมายลับให้ทุกคน  ทอมพูดเสมอเกี่ยวการทำงานของเขาในหนังสือ พวกเราเขียนว่ามีแกงค์ขโมยทาสขึ้นมาจากทางทิศใต้ พวกเขาต้องการที่จะขโมยจิมและได้รับ 300 ดอลล่าร์จากเจ้าของของเขา ดีที่เฟล์ปส  และเพื่อนๆของพวกเขาได้ รู้สึกตื่นเต้นมาก  และในคืนหลบหนี ฉันเข้าไปนั่งในห้อง และมีฝูงชนของคนในนั้นทั้งหมดมีปืน

          ฉันวิ่งและบอกทอม และเขาพูดว่า "เรื่องนี้เป็นสิ่งที่ดีจริง ๆ มันเป็นความจริงในขณะนี้เป็นการผจญภัยจริง ๆ " เขาพูดอย่างตื่นเต้น เฟล์ปส  พวกเขาจะมาหลังจากที่เรายิงและเราถูกฆ่า

          ดี ! ไม่มีเวลาที่จะคิดเกี่ยวกับมันทั้งหมดเกิดขึ้นอย่างรวดเร็ซ เราจะมีจิมออกผ่านหลุมใต้ผนัง เเละเริ่มลงในแม่น้ำ แต่คนเราได้ยินหลังจากที่เขาเริ่มยิงและดังนั้นพวกเราต้องวิ่งเร็วที่สุดเท่าที่เราสามารถวิ่งได้ไปที่เรือแคนู พวกเราไปในนั้นและไปที่เกาะของชาวสเปน เเพของฉันอยู่ที่นั่น และแผนของเราก็คือการหลบหนีที่นั่นและลงไปในเเม่น้ำ

          ตอนนี้จิม ฉันร้องไห้ เธอเป็นอิสระเเล้ว พวกเราทั้งหมดมีความสุขมาก แต่ทอมมีความสุขมากกว่าทุกคน เพราะเขามีกระสุนในขาของเขา

          เมื่อจิมได้ยินอย่างนั้น พวกเราจึงไม่ได้มีความสุขมาก  ทอมต้องการที่จะไปผจญภัย แต่จิงและฉันพูดว่าหมอต้องดูที่ขาของทอมก่อน ทอมไม่พอใจกับเรื่องนี้ แต่จิมพูด

         เธอฟังฉันนะ ทอมซาวเยอร์ เธอพูดว่า  ฉันเป็นอิสระแล้วตอนนี้ และฉันเป็น เฟล์ปส  แต่จิม จะไม่วิ่งหนีและปล่อยมือเพื่อนคนหนึ่งของเขาที่มีกระสุนอยู่ในขา ดังนั้น ฉันอยู่ที่นี่จนกระทั่งหมอมา

          ฉันรู้ว่าจิมบอกว่าเขาเป็นคนดี เป็นเพื่อนเเท้ และเธอไม่สามารถพูดได้ว่าเกี่ยวกัยคนจำนวนมาก 

          ดี ที่เป็นจุดสิ้นสุดของการผจญภัย จริงที่สุด ฉันไปและพบกับคุณหมอในเมือง เขาเป็นชายแก่ใจดี และเขาพูดว่าเขาจะไปเกาะทแต่ขาของทอมไม่ดี และวันต่อมาหมอและคนอื่น ๆ พาทอมไปที่บ้านของเฟล์ปส  พวกเขานำจิมไปด้วย พวกเขาขังเขาไว้ในกระท่อมอีกครั้ง แต่หมอพูดว่า ต้องใจดีกับเขา เพราะเขาไม่สามารถวิ่งออกไปได้และเขาจะอยู๋ช่วยฉันกับเด็กผู้ชาย

          พวกเขาเอาทอมขึ้นเตียงเพราะขาของทอมไม้ดี และป้าแซลลี่ นั่งอยู่กับเขาในเวลาที่เขาหลับ ฉันไม่ต้องการตอบทุกคำถาม ดังนั้น ฉันเก็บเอสไว้จากทางทางของทุกคน

          เมื่อทอมตื่นขึ้นมาในวันถัดมา เขารู้สึกดีขึ้น ฉันอยู่ในห้องและพูดกับฉันว่า จิมจริง ๆ ใช้มัํย ไม่ใช่เขา

          ฉันไม่รู้จะพูดอะไร เพราะป้าแซลลี่กำลังฟังอยู๋ด้วย และก่อนหน้านั้นฉันควรจะหยุดเขา ทอมเดินขึ้นไป

          พวกเราไม่ใช้ปา้แซลลี่ ฉันและทอมอยู่ที่นี่  พวกเราช่วยจิมหนี เขาบอกพวกเขาทั้งหมดเกี่ยวกับการขุดและทุกสิ่งและปากของป้าแซลลี่ จะเปิดเเละปิดเหมือนปลา จากนั้นหล่อนจะโกรธทอมจริง ๆ 

           นี่ทาสที่ถูกขังอีกครั้งเขากำลังไปอยู่ที่นั่น และถ้าฉันจับเธออีกครั้ง

           จู่ ๆ ทอมก้ลุกขึ้นนั่งบนเตียง เธอไม่สามารถทำแบบนั้นได้ เขาร้องไห้ เฒ่าจิม ทาสของวัตสัน  แต่หล่อนตายไป 2 เดือนที่ผ่านมา กอ่นหล่อนตาย หล่อนเขียนสิ่งที่หล่อนต้องการให้จิมเป็นอิสระแลไม่เป็นทาสอีกต่อไป จิมเป็นคนที่มีอิสระ ไม่ใช่ทาส

          ดี มันเป็นเรื่แงน่าประหลาดใจสำหรับฉันและป้าแซลลี่ก็เช่นกัน หล่อนคิดว่าทอมเป็นบ้า แต่ซิท ทำไมเธอช่วยเขาหลบหนี ถ้าเขาเป็นอิสระแล้ว หล่อนพูด

           ฉันอยากผจญภัย แน่นอน ทอมพูด พวกเราได้ทำแผนและน่าตื่นเต้นจริง ๆ โอ้  ป้าพอลลี่ของฉัน

           พวกเราหันกลับมาและมีป้าพอลลี่ของทอมในทางเข้าประตู นั่เป็นความประหลาดใจครั้งที่สอง ป้าแซลลี่มีความยินดีมากที่จะเห็นน้องสาวของเธอ และได้กระโดดขึ้นไปวางแขนรอบหล่อน หล่อนได้อยู่ใต้เตียงให้เร็วที่สุดเท่าที่ทำได้ แัญหาของฉันและทอมกำลงัเข้ามาา มันใช่ ถูกต้อง

          จากนั้น ป้าพอลลี่พูดกัลทอม "เธอมักจะเป็นเด็กที่น่ากลัว ทอม ซาวเยอร์ และฉันอยากจะรู้"

         " แต่พอลลี่ที่รัก"  ป้าเเซลลี่กล่าว นี่ไม่ใช่ทอม มันคือ ซิท  ทอมอยู่ที่นี่นาทีที่ผ่านมา เขาอยู่ไหน

           "ฮัค ฟินน์ อยูุ่ไหน" คุณหมายถึง..... ตอบป้าพอลลี่  ออกมาจากใต้เตียงนั้น ฮัค ฟินน์  ดังนั้น ทอมและฉันได้อธิบายทุกสิ่ง ป้าพอลลี่พูดสิ่งที่ป้าแซลลี่ เขียนและบอกหล่อนที่ทอมและซิทอยู่ที่นี่  หล่อนรู้ว่่ามันไม่ใช่ความจริง ดังนั้นหล่อนตัดสินใจที่จะไปและหาว่าเกิดอะไรขึ้น แต่หล่อนพูดสิ่งที่มันเป็นความจริงเกี่ยวกับนางสาววัตสัน และที่จิมได่เป็นอิสระในตอนนี้ 

           พวกเราพาจิมออกจากระท่อมและป้าแซลลี่และป้าซิ่ล่าก็ยินดีกับเขาด้วยจริง ๆ หลังจากที่ทอม จิม และ ฉัน คุยกับเป็นเวลานานเกี่ยวกับตัวเรา ทอมพูดและก็พูด และหลังจากนั้น เขาพูดว่า พวกเราทั้งสามวิ่งออกไปในคืนนี้และไปมีการผจญภับในป่าทางใต้ของประเทศ

           มันฟังเหมือนการวางแผนที่ดีสำหรับฉัน  มีเพียงสิ่งเดียวคือ ฉันกล่าวว่า "ผมไม่ได้มีเงินที่จะซื้อเสื้อผ้าที่เหมาะสมและสิ่งใด ๆ เงินทั้งหมดในเซนต์ปีเตอร์เบิร์กจะอยู่ในกระเป๋าของป๊อปในขณะนี้"

            "ไม่มี" ทอมกล่าว "เงินทั้งหมดของคุณที่นี่ เงินของป๊อปจะไม่กลับมา"

            "ไม่ และเขาจะไม่กลับมา ฮัค" จิมกล่าว  "เธอจำเอาไว้ว่าคนที่ตายในแม่น้ำ เมื่อผมบอกว่า อย่ามองไปที่ใบหน้าของเขา อือ มันเป็นของป๊อป  เธอสามารถรับเงินของเธอได้เมื่อเธอต้องการ"

            ขาของทอมก็ดีขึ้นเรื่อย ๆ ในตอนนี้ และฉันไม่ไ้ด้เพิ่มเติมเกี่ยวกับการเขียนมากขึ้น ฉันยินดีจริง ๆ กับสิ่งนี้ เพราะมัันยากที่จะเขียนหนังสือและฉันยังไม่ทำมันอีก แต่ฉันคิดว่า ฉันจะวิ่งออกไปก่อนสิ่งอื่นใด เพราะป้าแซลลี่ต้องการใก้ฉันอยู่กับหล่อน ฉันจะหลับบนเตียงและสวมเสื้อผ้าที่สะอาดและเรียนแต่สิ่งที่ดีและฉันไม่สามารถทำมันอีกครั้ง ฉันได้ทำมันอีกครั้งแล้ว